این روز ها معجزه ای جلو چشام داره رخ میده که باورش سخته برای آیندگان که کسانی بودند که توی این دوره و زمونه که چنین معجزه ای رخ میداده و بی عقلی میکردند مردم...
هر روز همراه اینکه میشنوند که افرادی مردند و دستشون از این دنیا کوتاه شد... خودشون هم میمیرند و زنده مشوند و با این حال متذکر نمیشوند....
هر روز با گناه قلب خودشون رو میکشند و هر روز با توبه اونو زنده میکنند و با این حال باز هم متذکر نمیشوند و فکری به حال پرورش اون دل زنده نمیکنند و هر روز تنها به فکر کشتن و زنده کردن اون دل ها هستند...
چرا این مردم اینقدر ضعیف هستند؟ آخه بی شعوری تا چقدر؟ چرا برای هیچ این‌همه تلاش؟ باز برای هیچ تلاش میشه چشم پوشی کرد... چرا برای گناه این همه تلاش؟
یعنی حتما باید یک بار بمیرند و دیگر زنده نشوند تا داغش توی دلشون بمونه؟
آه...
(همه مخاطب ها و اشخاص موجود در این مطلب از جمله:(من، مردم، آیندگان و...) خودم هستم)
رزمنده ..
