سلام
آیه مورد بحث ما که یادتون هست؟! اگر نه که لطفا مجددا وارد مطلب قبلی بشید و نیم نگاه مجددی به کل بحث داشته باشید(اون مطلب بیشتر مقدمه بود)(لینک مطلب قبلی)
همانطور که مشاهده نمودید آیه مورد بحث ما داره میگه کسانی که به آیات خدا کفر ورزیدندو... عمل اونها حبط میشه... سوال اساسی اینه که اصلا مگر کافر عملی هم داره که بخواد حبط بشه یا نشه؟
البته اینجا توضیح دو نکته لازم هست که البته تکرار مکررات هست!
۱. کافر در منطق قرآن کسی هست که حجت براش تمام شده باشه و در این حال به کفر خدا بپردازد.(نیاز به یک مطلب کامل برای شرح بیشتر)
۲. در مطلب قبلی هم اشاره کردم تنها عملی حساب میشه و میتوان از اون به عنوان عمل نام برد که نیت عامل خدایی باشه...
پس با دو نکته بالا مشخص میشه که کافر اصلا عمل نداره که بخواد حبط بشه...
نتیجه ای که میشه گرفت اینه که این کافرانی که خدا در این آیه نام برده. از جنس مسلمین هستند!(مسلمین اسمی) کسایی که خدارو قبول دارند و ممکنه برای خدا کاری هم انجام بدهند. منتهی آیاتالله رو قبول نداشته باشند...
نکته: مسلمین هم در منطق قرآن کسایی هستند که تسلیم امر خدا هستند.
همه چیز در جهان رو میشه به عنوان آیاتالله نام برد ازشون، چون اگر در هر چیزی اگر دقت بسیار کنیم میتونیم باهاش به خدا برسیم. اما هر آیه ای از آیات که بزرگتر باشه دارای حرمت بیشتر نیز هست. برای مثال آیات قرآن کریم دارای حرمت بسیار زیادی هستند چون این آیات به وضوح آدم رو به سمت خدا میبره... از آیات قران محترم تر انسان هایی هستند که آیات قرآن به وسیله اون ها شکافته میشه و نمونه عملی و عینی آیات قرآن در زمین هستند. در رأس این انسانها میشه به امامان و بعدش پیامبران و بعدش هم به علمایی اشاره کرد که انسانها رو به سمت خدا میبرند.
پس معنی آیه شریفه مورد بحث کاملا مشخص شد.
آیه به وضوح داره میگه که، کسایی که مردان و دوستان خدارو کفر کنند(تکذیب کنند) هر عمل خوبی رو هم اگر در گذشته انجام داده باشند که حتی خالصانه هم برای خدا بوده باشه، دیگه براشون وجود نداره!
قصد داشتم این آیات رو با ماجراهای صدر اسلام برسی کنم که دیدم ممکنه با وحدت سازهگار نباشه... اما خب گر در خانه کس است، یک حرف بس است!
به شدت منتظر نظرات شما هستم! واقعا ببخشید که طولانی شد من سعی کردم تا جایی که میشه متن رو کوتاه کنم ولی خب مبحث سادهای نبود که بشه ساده ازش گذشت.
+ این مطلب عقیده و نظر شخصی من بوده و تنها از نظر عقلی برسی شده و روایتی رو مستقیم برای این مطلب مورد استفاده قرار ندادم.
++ گوشی جدید خریدم، گفتم به دوستان شیرنی بدم، گفتگم هیچ شیرینی به ارزش یک مطلب با ارزش برای بچههای ارزشی ارزش نداره. هردو مطلب این موضوع رو با همین گوشی نو نوشتم که شیرینی تکمیلی بوده باشه. با این حال شرمنده اگر مطلب با ارزشی رو ارائه نکردم.
به نظر من کسانی که پیام آوران خداوند رو به نا حق میکشن اصلا عمل صالحی ندارند
عمل ، در صورتی که نیت فقط برای خداوند باشه عمل صالح هستش،بطور مثال انسانی به کسی کمک میکنه در جامعه ولی نیت درونش از اون کمک فقط رسیدن به مقاصد شخصی هست و اصلا کار رو برای خدا انجام نداده ،این آیه به این اشاره داره که کافر ، هر کار به ظاهر خوبی هم که انجام داده باشه چون نیتش شخصی بوده و اصلا به خدا ایمان نداره که نیتش خدائی باشه پس از نظر خداوند مورد قبول نیست هر چند با اون عمل میتونه فقط به مقاصد شخصیه خودش برسه ، پس پاداشهای دیگه ای که خداوند برای اون عمل در نظر گرفته(در صورتی که قربتا الی الله باشه) رو از خودش سلب میکنه.
این فقط نظر شخصی هستش و انشا الله خداوند به راه راست همه ما رو هدایت کنه