ظهور :: عقیده

سلام

در ادامه مطلب گذشته "من یشاء -قسمت 1" باید یک سری توضیحات بیشتری هم داده بشه...

در همه فعل های موجود (هر عملی که انجام میشه) خواست و اراده خداوند وجود داره، یعنی اگر خداوند بخواهد که یک کاری نشود، نمیشود... نه که از صنعت‌های ادبی بخوام استفاده کنم، نه کلا نمی‌شود... اما از اونجایی که خداوند قدرت اراده و آزادی در عمل و انتخاب سرنوشت رو به جن و انس داده، برای همین در هر کاری که تصمیم بگیرند، خداوند هم در اکثریت مواقع مخالفتی با انجام اون عمل نمیکنه...

اما خدایی که دوست داره همه انسان ها به سمت راه هدایت بیان، تنها در صورتی افراد رو به سمت راه هدایت میکشونه که اول از همه شخص کمِ کمْ یک قدم در این راه قدم بذاره... اون‌وقته که خدا هم ده قدم براش راه رو جلوتر میاره...

نمی‌دونم چرا همیشه میگیم، او خواهد آمد...؟
اون کسی که منتظرشیم اومده، هزار و خورده‌ای سال هم شده که اومده... سرمون رو مثل کبک گذاشتیم زیر برف و اصلاً انگارنه‌انگار یکی منتظر ماست، تا بریم پیشش و حرکت کنیم...
اون کسی که من می‌شناسم و امامِ صادقم به من گفته، توی همین کوچه‌های ما رفت‌وآمد میکنه... ممکنه با همه مون هم سلام‌علیک کرده باشه ... منتهی ما نمی‌شناسیمش...
کاری به این قسمتش ندارم که این نشناختن ما باعث شده که منتظر یک شخص اشتباهی باشیم... کسی که میاد و خودش همه کار هارو انجام میده و اوضاع جهان رو گل‌وبلبل می‌کنه...
نه عزیزم این چیزی که ما فکر می‌کنیم فقط توی فیلم‌های هالیوودی پیدا می شه نه تو واقعیت...
تو واقعیت، یک نفر وجود داره که هزار و خورده ای ساله که منتظر شیعیانش هست تا بیان به سمتش تا دست هم‌رو بگیرند...